6. Afscheid - Marja

20 januari 2008

Marja, één van de vrouwen van Gerard, heeft haar Boer zoekt Vrouw belevenissen op papier gezet. Aflevering 6: afscheid

En toen waren er nog maar twee vrouwen…

't Was ‘n nogal doorwaakte nacht daar op de boerderij in ’t Noord-Brabantse land. Nee, Gerard snurkte niet hoor, maar ’t is toch vreemd slapen met nog twee nauwelijks bekende vrouwen bij een vrijwel vreemde man op één kamer. 

Tip voor eventuele toekomstige deelnemers (m/v) aan BZV: het is wel DE manier om te voorkomen dat de ene logee zich ’s nachts bloter geeft aan de boer(in) dan de andere. Om zeven uur kondigen de honden luidkeels de onverbiddelijke komst van de cameraploeg aan. Opstaan, overall aan, zendermicrofoon om en vol goede zin op naar de stallen. 

Lekenvragen

Thuis laat ik geregeld mijn hond uit en geef hem plus de katten te eten voordat ik zelf ontbijt. Op je nuchtere maag varkens voeren is toch weer heel wat anders. Nadat uiteindelijk ook de menselijke knorrende magen zijn gevuld, is het tijd om de hokken van de drachtige zeugen uit te mesten. 

Gerard beantwoordt ondertussen geduldig al onze lekenvragen. Ook blijft hij bewonderenswaardig kalm bij ’t oponthoud dat wij - ongehinderd door enige kennis van zaken als we zijn - en de cameraploeg veroorzaken. Uit de manier waarop Gerard omgaat met de varkens spreekt vakmanschap. Dat waardeer ik, maar merk toch moeite te hebben met deze massale vorm van dierenhouderij. Als ik Gerard vraag hoe hij aankijkt tegen de biologische variant, blijkt hij daarvoor niet warm te lopen. Oké, dat weet ik dan ook weer.

Ander matras

En dan is het volgende keuzemoment alweer bijna aangebroken. In Gerards kleine kamertje hangt heel toepasselijk het BZV-tegeltje, dus waar kan ik mezelf beter hierop voorbereiden dan daar? Voor m’n gevoel ben ik niet degene die naar huis gaat en dat blijkt even later gelukkig te kloppen. Toch is ’t vreemd. Zo ben je nog met z’n vieren en opeens is ‘t tas pakken, gedag zeggen en weg. Pats, boem, klaar. En toen waren er nog maar twee vrouwen…

Rond middernacht, na ’n hele leuke avond met Gerards kaartclubje, vind ik ’t welletjes en zoek de slaapkamer op. Daar ligt nog ’n matras teveel. Maar hij is wel dikker dan die waar ik het de afgelopen nacht mee moest doen. Dus ruim ik de mijne op en vlei me op de andere neer. Tja, dat is nou letterlijk: weggegaan, plaats vergaan. It’s all in the game.

Marja