“Een maand terug heb ik voor het laatst koeien gemolken, op 15 mei”, vertelt Theo. Drie weken geleden is de melkveehouderij overgeschreven naar zijn zus en zwager. “Zo blijft het toch nog in de familie.” En in die familie heeft hij alle vertrouwen: “Mijn zus heeft een paar zoons die er erg veel zin in hebben. Het is namelijk een groter bedrijf dan hun eigen boerderij, met meer mogelijkheden voor de toekomst.”
Theo’s eigen boerderij, de bollenboerderij, is in februari al verkocht aan pioenboeren. “Daar mag ik tot eind september blijven wonen, daarna koop ik waarschijnlijk mijn ouderlijk huis van mijn moeder over. Ze bood het zelf aan hoor, ik ga haar niet het huis uit sturen!”
Geen zorgen
Theo is helemaal klaar voor de nieuwe vrijheid. “Ik ben nu nog in hele goede gezondheid en ik kan nog alles doen. Als ik nu eens een keer weg wil hoef ik niet zo veel meer te regelen, maar trek ik de gewoon de deur dicht en ga ik.”
Dat vrijheid ook onzekerheid brengt, doet de boer weinig. “Wat voor werk ik ga doen en hoe, dat weet ik nog niet precies, maar het kan allemaal. Ik ga gewoon doen wat ik leuk vind. Dat wordt sowieso iets agrarisch, maar ik maak me niet zo druk om hoe het allemaal gaat lopen.”
Genoeg te doen
Samen met zijn twee broers zorgde Theo voor de melkkoeien op de oude boerderij. Eén van zijn broers woont op de kaasboerderij ernaast, de ander gaat volgende week weg uit het melkveebedrijf. Na wat klussen kunnen zijn zus en zwager erin. “Ik zal wel geregeld bij ze zijn als het druk is, dan help ik een beetje. Of als ze een keer op vakantie willen. Ik woon er een paar honderd meter vanaf”, vertelt Theo vrolijk. “Het leuke vind ik dat bijna alle koeien zijn gebleven. Je hebt toch een band met je beesten.”
In de buurt heeft Theo ook veel te doen. “Toevallig heb ik van de week een vriend geholpen die druk was. Beetje grasmaaien, gras wieren, balen raaien. Er woont hier ook een loonwerker die af en toe belt of ik iets wil doen. Ik denk dat ik me wel ga vermaken!”
