Na wat te hebben gegeten, zijn we naar een brocanterie geweest. Zo groot! Er waren zoveel spullen, ik keek mijn ogen uit. Het was tot nu toe een fijne dag. Herman gaat zo met Fleur praten. Ik ga lekker zingen met Meike, dat heb ik beloofd. Ik hoop dat vanmiddag net zo fijn wordt als de rest van de dag.
Morgen is het keuzemoment en ik ben er niet gerust op. Sinds het gesprek tussen Fleur en Herman, zie ik duidelijk verschil. Ze hebben meer oogcontact, maken meer grapjes met elkaar. Ik voel eigenlijk nu dat ik morgen naar huis moet. Het voelt heel dubbel. Ik wil dat Herman de liefde vindt en ik gun het Fleur zo erg, maar zelf word ik dan teleurgesteld. Het is een rollercoaster aan emoties nu.
Logeerdag 5
We werden net wakker gemaakt door Herman. Heel lief kwam hij tussen ons in zitten. Hij pakte onze handen en zei dat hij dit een vreselijke dag zou gaan vinden en dat wat er ook gebeurt, wij allebei geweldig zijn. Ik voel aan alles dat ik weg moet vandaag. Ik heb net geprobeerd te eten, maar dat kwam er weer uit, zo gespannen ben ik. Ik ga proberen te genieten van deze dag. De laatste keer melken, voor het laatst de kalfjes de fles geven. Waarschijnlijk…
Het is inderdaad voorbij. Herman is verliefd op Fleur. Ik voelde het aankomen, maar toch is het een klap. Toen ik duidelijkheid had, werd ik rustig. Het is goed zo. Toen ik even omkeek, vlak voor ik mijn tas ging inpakken, zag ik ze zo lief in omhelzing staan. Ik ben blij voor ze. Straks op de terugweg komt waarschijnlijk het besef pas.
Logeerdag 3
We doen nog steeds alles met z’n drieën en dat vind ik best lastig. Hoe kan ik Herman laten weten wat ik voel of denk, als we nooit een momentje alleen hebben? Ik vind het echt moeilijk om hem te laten weten dat ik dat echt even wil. Mijn gevoel ga ik vanaf nu wel meer toelaten, wat ook gevaarlijk is. Ik vind dat ik dat moet doen, omdat dat eerlijk is tegenover Herman, maar ook tegenover mezelf.
We hebben met elkaar aardappels en boerenkool uit de tuin gehaald en de boerenkool gewassen en geritst. Ook hebben we een taart gemaakt volgens een recept van Fleur. Daarna met Christina, Hermans moeder, gekookt en lekker gekletst. Het is heerlijk hier, ik voel me echt thuis op de boerderij.
Ik merk wel dat ik soms moeite heb met het meepraten over bepaalde onderwerpen. Fleur en Herman hebben het veel over geschiedenis, daar weet ik gewoon minder van. Ook het leven op de boerderij is voor mij nieuw, en voor Fleur al bekend. Ik merk dat ik me soms terugtrek of stil word, terwijl ik dat normaal niet heb… Morgen ga ik dat tegen Herman zeggen, want ik voel me er niet fijn bij.
Logeerdag 4
Ik voel me steeds meer thuis hier, maar ik word ook steeds meer gespannen. Het keuzemoment komt steeds dichterbij. Vanmorgen heb ik even alleen met Herman een rondje gelopen. Ik heb eerlijk gezegd hoe ik me voel, wat ik voor hem voel en waar ik bang voor ben. Het was erg fijn om even alle tijd met z’n tweeën te hebben en alles te kunnen zeggen.
De voorbereiding
2 dagen voor vertrek: inpakstress! Ik ben natuurlijk weer veel te laat begonnen met alles. Hulp van mama komt als geroepen. Nu nog een cadeautje en dan ben ik klaar voor vertrek!
1 dag voor vertrek: Ik vind het best spannend allemaal, maar ik heb er wel onwijs veel zin in! Vannacht hoop ik een beetje goed te slapen, zodat ik uitgerust de week in ga.
De reis
Ik zit in de trein. Het is nu echt begonnen. Spannend om Herman straks weer te zien. Hoe zou het zijn? Ik ben benieuwd hoe alles er in het echt uitziet en hoe zijn familie is. Eén ding staat vast: ik ga genieten!
Logeerdag 1
Toen we aankwamen op het station, was Herman daar om ons op te halen. Zo leuk om hem weer te zien! Bij de boerderij stonden zijn ouders en zusje ons op te wachten. Wat zijn ze aardig en lief!
We hebben lekker gegeten en muziek gemaakt. Ik voel me echt al thuis, terwijl ik hier nog maar net ben. Herman heeft ons het hele bedrijf laten zien. Ik heb voor het eerst een kalfje geboren zien worden, dat was zo gaaf! Het is erg gezellig met zijn drieën, alleen is het soms lastig om alles te zeggen tegen Herman wat ik wil. We zijn toch vooral met het groepje. Morgen is er hopelijk meer tijd voor gesprekken.
Logeerdag 2
06:30 opstaan, lekker vroeg, We hebben geholpen met koeien melken, echt een leuke ervaring. Ik heb echt geen eetlust vandaag, ik ben zo gespannen voor het eerste keuzemoment. Die andere meiden zijn zo lief en leuk, en ik gun het ze ook zo.
Gelukkig zijn we met de trekker het land opgegaan; even wat ontspanning! Ik geniet van iedere seconde hier. Het is heel mooi en Herman is ook echt onwijs leuk. We hebben alleen nog geen echt momentje met z’n tweeën gehad. Ik ben te afwachtend. Als ik vanavond naar huis moet, zal ik daar spijt van hebben. Ik lig nu op mijn bed, terwijl Herman nadenkt over de keuze. Echt heel spannend…
Ik mag wel door blijven genieten hier! Ik ben ontzettend opgelucht, maar ook verward en verdrietig. Pia is zo leuk, en ze was er ook wel kapot van. Dit is echt zo’n dubbel gevoel. Morgen hoop ik me minder verward te voelen.
Terugreis
Het besef komt nu pas. Het avontuur is echt voorbij. Achteraf gezien ben ik blij dat ik het aan zag komen. Ik was verliefd en ben dat nog steeds, dat is niet ineens over. Ik ben wel ontzettend dankbaar: de afgelopen weken waren vol avontuur en mooie belevenissen. Ik heb Friese paarden verzorgd, koeien leren melken, kalfjes de fles gegeven, boerenkool geritst, op een trekker gereden en genoten van het Franse landschap.
Wat nog veel belangrijker is, is dat ik zoveel lieve mensen heb ontmoet. Pia, Fleur, natuurlijk Herman en daarbij zijn familie. Ik heb ook geleerd eerlijk over mijn gevoel te praten en om te gaan met spanning, geleerd om mijzelf te blijven. Straks waarschijnlijk lekker huilen bij mijn ouders. Vanavond weer in mijn eigen bedje, dat is ook wel fijn.
Weer thuis
Thuis zijn was erg wennen de eerste dagen. Ik miste alles zo erg. Ook had ik toch wel wat liefdesverdriet. Het is alsof ik niet ben weggeweest, het leven gaat hier natuurlijk gewoon door. Weer naar de PABO, weer naar stage. Het voelde ook wel onwerkelijk. Ik vroeg me soms af of het allemaal wel echt was.
Ik zit nu weer aardig in mijn ritme. Langzaam kan ik weer dingen doen zonder meteen aan dit hele avontuur te denken. Het was een geweldige tijd, die ik nooit zal vergeten. Ik kijk er straks op tv met een goed gevoel op terug. Ik had het voor geen goud willen missen!
