Toen ik Pieter over jouw brief vertelde was zijn eerste reactie ook “Wat doet een boer in een boom”. Hoe frappant! Weer diezelfde uitspraak. Blijkbaar horen boeren niet in bomen thuis.
Even geen boerenknecht zijn
Over die spierpijn van jou gesproken. Mijn zwager kwam twee daagjes meehelpen op de boerderij omdat ik geopereerd ben en vier weken niet mag tillen en bukken. Ik vond het zo aardig van hem dat hij dit aanbood, want ik voelde me behoorlijk schuldig dat ik mijn bescheiden taakje als boerenknecht even niet kon doen. Terwijl Pieter het al zo druk heeft met de door jou in zo sierlijke bewoordingen genoemde klussen voordat de koeien naar buiten konden gaan.
Zwagerlief arriveerde tegen zeven uur ’s morgens op de boerderij. Ik had mezelf ondertussen opgefrist en in stalkleren gehesen en het ontbijt voorbereid. Dit alles nam nu twee keer zoveel meer tijd in omdat ik niks kan mijn geopereerde linkerhand (en ja, ik ben linkshandig).
Hijgen als een pakpaard
Nadat ik dus heel onhandig boterhammen gesmeerd had met boter, met een kaasschaaf wat vage stukjes en brokken van de kaas had weten af te krijgen, het water uit de waterkoker (die ik dus niet op mag tillen) in de theepot had weten te krijgen, was ik aardig wat tijd verder en stond ik te hijgen als een pakpaard.
Maar ik stond klaar om zwager Wim een overall te overhandigen en hem uit te leggen wat de kalfjes moeten krijgen (twee biest van hun moeder, de andere negen aangemaakte kalverenmelk in verschillende hoeveelheden), hoe de melk voor de lambar gemaakt wordt en hoe hij de goot kan leegvegen en waar de kruiwagen geleegd moet worden.
Vol goede moed ging hij dapper aan de slag en zat ik dankbaar op een baal hooi toe te kijken.
Na gedane arbeid is het goed rusten. Bezweet kwam zwager de keuken in. “Ja, daar krijg je het wel warm van”, zei hij. Als ik later met mijn zus bel hoor ik dat Wim toch wel moe thuiskwam en spierpijn had.
Spierballen kweken
Een heel klein beetje trots en vooral blij bedenk ik me dan dat ik in de drie maanden dat ik hier nu woon aardig wat spierballen gekweekt heb en conditie heb opgebouwd door twee keer per dag anderhalf uur mee te helpen op de boerderij. De sportschool heb ik aan huis!
En als ik dan zo heerlijk om ‘t hand rondloop denk ik vaak “hoe zouden die meiden dat doen?” Blijkbaar bouw je een stevige band op door elkaar te schrijven.
Naar Vilsteren komen we niet, maar wij zitten zondag wel klaar voor de kick-off van de nieuwe boeren. Kijken jullie ook?
Liefs, Esther
