Eén ding is echter waar: alle vrouwen die de stap zetten naar een rol als boerin (omdat je nou eenmaal verliefd wordt op een boer) zijn dappere onverschrokken types. Naast alle andere levensrollen die je hebt, is het een uitdaging om aan het boerin-zijn jouw eigen invulling te geven. Wat heerlijk om dat een beetje met elkaar te kunnen delen.
Fantastische schoonmoeder
Het heeft me wel aan het denken gezet hoor, Pauline, hoe jij steeds wijst op de dapperheid en stoerheid van de vrouwen die kiezen voor een leven samen met een boer. Helemaal nu mijn schoonmoeder afgelopen week plotseling overleden is.
Eens te meer ben ik me gaan realiseren wat een wijze, goede, liefdevolle vrouw zij was. En wat een fantastische boerin: alles liep op rolletjes. De mannen hard buiten aan het werk, maar zij was van alles op de hoogte, wist alles en was altijd als eerste op stal.
Je hoort dikwijls verhalen over de ‘verschrikkelijke schoonmoeder’(hoeveel grappen bestaan daar wel niet over) in alle bevolkingsgroepen, maar de boerin-schoonmoeder is, denk ik, een bijzonder menstype: slagvaardig en op de achtergrond sterk aanwezig.
Ik hoop dat jullie net zo’n fantastische schoonmoeder op de boerderij van je lief aangetroffen hebben als ik!
Wurft: geen jeuk en uitslag
En nu de grote ontrafeling van het woord wurft. Het heeft niks te maken met jeuk, uitslag of gras tussen je tanden. Wurft is het erf! Blijkbaar is dit echt een streekgebonden woord, ik ben nog steeds benieuwd naar eentje uit jullie streek.
Als ik ’s nachts een vaste, diepe slaap slaap (moe als ik ben van verbouwen, nachtelijke en vroege wekkers) droom ik over koeien, kalven en lammetjes. Zelfs het schattige gemekker van een lammetje komt in mijn droom voor, tot ik wakker word en mijn boer ook al overeind zie zitten.
‘Wat hoor ik nou onder ons slaapkamerraam’, vraag ik slaapdronken. ‘Een lam’ is het nuchtere wakkere antwoord. Blijkbaar is dit lammetje uit het hok ontsnapt en staat nu luid blatend bij de garagedeur. Het koude zweet breekt me uit: als wij er maar eerder bij zijn dan de hond. Want hondlief (ja, ze is echt wel lief) houdt van lamsboutjes.
Het is even puzzelen geblazen in welk hok het lam nu thuishoort, nu er zoveel lammeren in enkele dagen geboren zijn. Maar eind goed al goed: moeder en kind zijn gelukkig herenigd.
Kabaal op stal
Tot we weer wakker worden, dit keer van een hoop kabaal op stal. Alles is aan het loeien, zelfs de stier loeit zijn riedeltje mee in het koor van de dames. Er loopt een kalf rond en zijn moeder kan niet bij hem. Gelukkig keert de rust snel weer en kunnen wij vlot ons bed in. Want inderdaad: heel vaak bevallen de koeien als je er zelf niet bij bent.
En wat is het een feest om die dartelende lammetjes in de zonovergoten wei te zien rondhollen. Dat geeft wel lentekriebels. Ik ga nu de bramenstruik snoeien! Hoe staat het met jullie groene vingers in de groentetuin?
Met een heel lieve groet,
Esther
