Willemijn
Willemijn ziet veel dingen in Marnix die haar aanspreken in een persoon. ‘’Qua gedachten en gevoelens is het een soort achtbaan. Ik vind hem wel leuk. Zijn liefde voor zijn dieren, het bravoure in hem, zijn pretogen, zijn gekke acties zoals het zwemmen met zijn paard Picasso en de roze overalls die hij voor ons heeft geregeld. Maar ook de kwetsbaarheid in de liefde die je af en toe bij hem ziet en hoort, doet me toch wel wat.’’ Toch zijn er, zeker na hun een-op-een gesprekje, ook twijfels. ‘’De eerste indruk over dat hij alles graag zelf wil doen, schrikt me toch een beetje af. En de toch ietwat nostalgische boerderij moet ik ook even op me in laten werken. Kan ik een leven hier zo voor me zien?’’
Bertine
Afgelopen zondag ging Marnix het gesprek met Bertine aan. Het onder tijdsdruk proberen diepe gesprekken met elkaar te voeren vindt Bertine moeilijk. Heel moeilijk, omdat ze hierdoor niet precies kan zeggen wat ze wil, voelt en denkt. ‘’Deze tweede logeerdag kroop de dag voorbij. Er was even een momentje dat ik met Marnix alleen kon praten. Hij vroeg zich af of ik lange termijn materiaal ben. Ik denk dat dit niet alleen aan mij ligt, maar meer aan hoe we er samen in staan. Elkaar de ruimte kunnen geven, om onszelf te zijn, ons eigen ding te doen.’’
Janneke
Janneke vindt de sfeer op de boerderij niet meer zo ontspannen. ‘’Ik voel mij nog redelijk relaxed maar over niet zo heel veel tijd is er zo’n vervelend keuzemoment. Keuzes, dat is toch waar het om draait deze dagen. En het gaat allemaal zo snel.’’ Zelf kan ze Marnix in geen enkel opzicht peilen. Ze heeft dan ook als enige nog geen een-op-een-momentje gehad met hem. Gelukkig komt daar voor het keuzemoment nog verandering in. ‘’Ik ga zo nog iets doen met Marnix. Even een op een. Daar ben ik wel heel benieuwd naar. Wat wil ik nog echt aan hem vragen? En hij van mij? Pff… Nog even geduld, wel lastig hoor… Ik zou hier graag nog willen blijven voor in ieder geval een paar dagen. We gaan het zien…’’
