Martin en Wilma verloren hun geliefde aan kanker, hij zeven jaar, zij zeventíen jaar geleden. Beiden bleven alleen achter met vier jonge kinderen. Wat begon met nieuwsgierigheid naar elkaar groeide uit tot liefde, inmiddels bezegeld met een huwelijk. Martin en Wilma zijn niet langer alleen.
Martin: 'We hadden allebei geen twijfels over een huwelijk en een goed gevoel.'
Wilma: 'Bovendien: als we toch van plan waren samen te gaan wonen, dan konden we ook net zo goed gaan trouwen. Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis. We wilden het goed geregeld hebben, dat zijn we onze kinderen verplicht. Twee huizen, een bedrijf en aan twee kanten kinderen. Het is misschien mijn zakelijke kant, maar ik verkoop mijn huis wel en zeg alles op. Wat gebeurt er als er met jou iets misgaat? We hebben het tenslotte allebei al een keer meegemaakt.'
Martin: 'We zijn niet voorzichtiger, maar wel minder naïef. Onze levenservaring heeft ons een stuk wijzer gemaakt en dat neem ik nu mee.'
Wilma: 'Wij benoemen het meer als 'zorg naar elkaar' dan 'voorzichtig zijn'. Ik heb wel altijd gedacht: ik moet wel heel veel van iemand houden, wil ik dit proces nog een keer willen meemaken.'
Martin: 'Ja, stel dat er weer iemand ziek wordt, kan ik dat wel aan? De risico’s worden eerder groter dan kleiner. Maar ik voel dit niet als angst. Ik ben veel te blij met wat ik nu heb.'
Wilma: “Ik heb het goed gehad met mijn vorige man. Dat geeft vertrouwen dat het heel mooi kan zijn om je leven met iemand te delen.'
Martin: 'Waar ik vroeger heel naïef een bepaald pad kon gaan bewandelen – met het gevoel 'het komt wel goed', denk ik nu meer na. En terug: hé wacht eens even: hier moeten we over praten. Daardoor krijg je snel diepgang in je relatie.'
Wilma: 'Doordat we zoveel hebben meegemaakt, gaan we pijlsnel de diepte in.'
Samen
Martin: 'Die paar grote stappen die we in korte tijd hebben gezet, geven energie. Ik vind het heerlijk om weer samen te zijn en dingen met z’n tweetjes te doen.'
Wilma: 'Ik werk vier dagen per week bij Bureau Jeugdzorg en dan gaat het hier allemaal door. Er gaat best veel langs me heen en het duurt dan ook wat langer om er goed in te komen.'
Martin: 'We gaan er voor honderd procent voor en pakken samen van alles op. Ik merk dat er in de afgelopen jaren veel dingen zijn blijven liggen omdat ik er gewoonweg niet aan toekwam. Het is heerlijk dat we dat nu samen kunnen aanpakken.'
Wilma: 'Ik denk dat jij ook de drive hebt gekregen om je bedrijf weer actief op te pakken, het stond een beetje op een laag pitje. Je zet nu je schouders eronder. Ik doe niet veel in het bedrijf, maar het idee dat je er weer samen voor staat, is al genoeg.'
Martin: 'Ik vind het ook fijn dat we samen naar feesten en verjaardagen kunnen gaan. Het ging me zo tegenstaan dat ik daar alleen heen moest. Het ‘samen’ is gewoon zo mooi.'
Wilma: 'Laatst gingen we naar de verjaardag van mijn dochter. Ik stond samen met Mart soep en broodjes voor te bereiden en dat voelde zó goed. Ik realiseerde me opeens: wat heb ik het toch allemaal lang alleen moeten doen. Ik kan er nog emotioneel van worden. Ik heb het zo diep weggestopt om alsmaar door te gaan.'
Martin: 'We gaan nu ook door, schat. Met het zo fijn hebben met elkaar.'
Het hele interview is te lezen in het derde nummer van Boer zoekt Vrouw-magazine, dat nu in de winkel ligt.
