Wat misschien wel leuk is om te vertellen is het verhaal over de komkommerplant die we cadeau hebben gekregen van boer Arthur en zijn Miranda. Als boerin in de dop, heb ik mij voorgenomen om er extra goed voor te zorgen. Keurig water geven, op een mooie plek achter het glas (het plantje was immers nog niet zichtbaar en ik heb bij mijn wijlen opa gezien dat komkommerplantjes in een kasje in de tuin stonden.)
Goeie grap van boer Arthur en Miranda
Arthur en Miranda hadden het potje leuk bedekt met mos en toen ik weer eens water wilde geven, viel het me op dat het mos helemaal droog was, maar het potje zelf wel zwaar. Dat duidde er voor mij op dat de grond onder het potje wel nat zou kunnen zijn. Ik til het mos op om even aan de aarde te voelen, daar ik het komkommerplantje ook niet wilde verzuipen. Wat schetst mijn verbazing? Er zat helemaal geen plantje in! Er zat zelfs helemaal geen aarde in het potje! In het potje zat het spaargeld van weet ik hoe lang! Allemaal munten, groot en klein.
Jan en ik hebben hier kostelijk om gelachen zoals je begrijpt. Arthur en Miranda ook.
Nou, ik kan jullie verzekeren dat die munten goed van pas kwamen op de vrijmarkt op de laatste Koninginnedag voor de komende jaren. We hebben veel voor onze kleine spruit weten te vinden. Heel hartelijk bedankt! Ook aan alle anderen die ons hebben verrast.
Boog van de buren
Zoals beloofd nog een paar leuke foto's van onze heerlijke dag. Die grijns heeft ons gezicht de hele dag niet meer verlaten! Het was echt een dag waar we met veel plezier op terugkijken en nog jaren met een grijns op ons gezicht aan terug zullen denken. De mooie boog waar we onder staan is gemaakt de de buren. Dat is gebruikelijk hier in Twente, heb ik me laten vertellen. En het is ook nog eens heel gezellig. Na het opzetten van de boog en na het afbreken ervan, is er namelijk tijd voor een feestje! En feestvieren, kunnen ze hier in Twente wel, hapjes, drankjes en gezelligheid in meervoud. Buren, jullie ook bedankt!
Naast alles wat ons nu bezig houdt, vind ik het heel leuk om te lezen hoe het jullie vergaat, mijn penvriendinnen. Femke, van harte gefeliciteerd met jouw nieuwe baan! Dat het je voldoening mag geven en veel plezier mag brengen. Werken en leren, klinkt als een mooie combinatie. Zeker met jullie gezinsleven ernaast. Geniet van deze tijd, waarin zelfontplooing nog mogelijk is en klaarstaan voor de ander ook ruimte krijgt.
En wat is het toch goed dat jullie, Wilma en Martin, de verworven bekendheid inzetten voor een doel dat jullie zo na aan het hart ligt. Ik hoop dat je gelijk hebt en deze ziekte die zoveel mensen raakt inderdaad binnen tien jaar een chronische ziekte is, waar men goed mee kan leven. Dat geldt wat mij betreft trouwens voor meer ziekten waar nog totaal geen grip op is en die wel voor veel leed zorgen.
Gelukkig zijn er altijd kleine dingen waarvan we toch kunnen genieten. Zoals daar zijn het voorjaar met alle nesten en jonge dieren. Het frisse groen dat met een soort explosie over het land wordt uitgestort, de mooie voorjaarsbloeiers en de heerlijke geuren die daarbij vrij komen en de vlinders die uit het niets lijken op te duiken. Werkelijk genieten. Voor een ieder die te kampen heeft met moeilijke momenten, weken, maanden of zelfs jaren, wens ik dat dit kleine geluk ook zichtbaar is. En dat zij daar ook van kunnen genieten.
Niet meer zo mobiel
Fiona het is zo heerlijk om te lezen hoe jij je inwerkt op de boerderij. Zo'n GPS klinkt heel handig Fijn dat zo de kievietsnesten makkelijk bespaard blijven en je precies weet waar je gebleven bent nadat de tractor weer is bijgevuld. Gezien mijn Jan nog niet eens aan SMS-en doet, denk ik dat GPS er voorlopig niet komt, haha. Zelf zie ik er ook naar uit om meer op de boerderij te kunnen doen. Door mijn zwangerschap ben ik echter niet zo mobiel en wel zo moe, dat dat toch even wachten moet. Wel hebben we sinds kort mestschuiven in de stal. Dat scheelt de broers heel veel tijd en heeft als voordeel dat ik ook weer wat kan doen.
Dat wil zeggen: ik zet de schuif handmatig aan door een knopje om te zetten, loop mee langs de voerhekken om op de kleine kalfjes te letten die het allemaal nog best spannend vinden. Als de schuif aan het einde van de stal is, doe ik het hele riedeltje nogmaals en is een groot gedeelte van de mest al in de put geduwd. Heel nuttig toch?! Ach, mijn boer is er blij mee, daar gaat het om.
Genoeg voor nu, hoewel er nog veel meer te vertellen is! Wie weet zien we elkaar ook weer eens? En ik ben natuurlijk ook benieuwd naar de verhalen over 'de koningsvaart'.
Hartelijke groeten ook aan de mannen,
Monika
