Ester: Ik vind het jammer dat er negatieve opmerkingen gemaakt worden over jouw geloof. Hoe ervaar je dat zelf?
“Ik wist dat het zou komen, dus ik was wel een beetje voorbereid. Ik heb er bewust voor gekozen om open te zijn over mijn geloof. Het is een belangrijk onderdeel van mijn leven en naar de dames toe zou het niet eerlijk zijn om dat niet te laten zien. Wat een ander daar van vindt... Ja, ik vind het wel best. Daar moet je een beetje boven staan, denk ik. Negatief zijn is makkelijk, dat moet je mooi laten gaan.”
Margret: Heb jij het programma nodig gehad om helder zicht te krijgen op wie jij bent, wat jij gelooft, waar jij echt voor wilt gaan?
“Je denkt wel veel na ineens. Yvon vraagt hoe je over veel dingen denkt, dat overrompelt je soms wel even. Dan denk ik: goh, wat denk ik eigenlijk? Dat klinkt misschien dom, maar je leert jezelf zo goed kennen. Wat je wil, wat je zoekt in een partner. Maar ik ben niet veranderd. Ik weet dat ik qua opvoeding op één lijn wil zitten, dat moet gewoon. En mijn geloof is belangrijk, dat heb ik ook altijd al geuit. Tijdens de logeerweek hebben we heel veel met elkaar gelachen, maar je voert ook meer serieuze gesprekken, dus dan komt het meer naar boven en zie je dat meer.”
Mirjam: Waarom durfde je het Marit tijdens de citytrip niet zo goed te vertellen dat je gevoelens voor een andere vrouw had, aangezien je hier toen eigenlijk al mee worstelde?
“Marit naar huis sturen is heel vervelend, maar gevoel kun je niet dwingen. Ze is een hartstikke leuke meid, maar er was niet genoeg voor mij. Er gebeurt heel veel in een week tijd, dat moest ik even op een rijtje zetten, want ik worstelde een beetje met mezelf.
Toen ik Nicole later belde om te vertellen dat ik misschien iets voor haar voelde, had ze ook kunnen zeggen dat het van haar niet meer hoefde. Ja, dat is toch zo? Dat is het risico dat je neemt, daar heb je ook even de tijd voor nodig.”
Anke: Woont Nicole al op de boerderij?
“Nee, dat zijn we nu niet van plan. Op den duur wel, maar dat doen we dan wel pas als we trouwplannen hebben. En ze woont in het dorp, op zo’n acht kilometer, dus we kunnen elkaar al zo veel zien als we willen. Maar nee, het is niet de bedoeling dat ze hier komt wonen voor we gaan trouwen. Dat is vanuit het geloof voor Nicole nog sterker dan voor mij. Het is ook fijner voor de kinderen, die hebben ook gevoelens. Je kunt wel iemand in huis halen, maar als het na een paar maanden niet blijkt te werken, dan is dat ook heel emotioneel voor je kinderen. Het is dus belangrijk om daar de tijd voor te nemen en alles in goede banen te leiden.”
Gerard: Wat vinden je kinderen van je relatie met Nicole?
“De kinderen geven niet de doorslag, maar ze spelen wel een belangrijke rol. Je kunt geen strijd in je familie hebben natuurlijk. We zijn er nu heel open in dat we verkering hebben en elkaar beter gaan leren kennen, maar dat er geen honderd procent garantie is dat het wat wordt. Niet dat ik bang ben dat het niets wordt, maar ik denk dat je naar de kinderen toe wel realistisch moet zijn. Olivia kijkt de kat ook nog een beetje uit de boom. Het is voor haar moeilijk omdat ze heel close is met haar moeder. Owen staat er heel anders in, die vindt het helemaal geweldig. Die heeft het liefst dat we morgen trouwen!”
