Rik Felderhof over Yvon: 'Ik was onder de indruk hoe jij presenteerde'

Dit is een gedeelte van een verhaal uit het KRO-NCRV magazine Vertel. 

Yvon: ‘Ik vond het bijzonder om uitgenodigd te worden, want Villa Felderhof was toen echt een instituut.’ 

Rik: ‘Het heeft uiteindelijk veertien jaar bestaan. Iedereen wilde graag bij ons te gast zijn. Maar ik wilde jou hebben, omdat ik onder de indruk was van hoe jij presenteerde. Alsof je op de fiets achteloos langsging bij die boeren voor een praatje. Maar toen ik tegen mijn team zei dat ik jou in het programma wilde, riepen zij: “Maar er zijn mensen bij KRO die het meer verdienen, want die draaien al veel langer mee!”’ 

Yvon: ‘Ik maakte daarvoor jarenlang kinderprogramma’s, eerst Het Klokhuis en daarna bij KRO Groot licht en Zigzag. Dat was een heel andere wereld dan televisie voor volwassenen. Misschien dat men mij daardoor niet voor vol aanzag.’ 

Rik: ‘Terwijl programma’s maken voor kinderen het allermoeilijkste is. Om hen te amuseren moet je alles uit de kast halen. Als ze niet geïnteresseerd zijn, draaien ze zich meteen om. Terwijl volwassenen nog de beleefdheid hebben om te blijven luisteren en een vraag te beantwoorden. Ik heb vroeger ook kinderprogramma’s gemaakt voor NCRV-radio, zoals Kindervisie.Dat vond ik ontzettend leuk.’

 

'Dat is mijn grootste drijfveer'

Rik: ‘Terwijl programma’s maken voor kinderen het allermoeilijkste is. Om hen te amuseren moet je alles uit de kast halen. Als ze niet geïnteresseerd zijn, draaien ze zich meteen om. Terwijl volwassenen nog de beleefdheid hebben om te blijven luisteren en een vraag te beantwoorden. Ik heb vroeger ook kinderprogramma’s gemaakt voor NCRV-radio, zoals Kindervisie. Dat vond ik ontzettend leuk.’

Yvon: ‘Toen ik op mijn achttiende op de toneelschool zat, had ik maar één missie: Het Klokhuis presenteren. Dat kwam voort uit mijn nieuwsgierigheid. Bij die kinderprogramma’s mag je namens hen alles vragen. Dat paste toen bij mij. Nu nog steeds hoor. Maar daar is iets bijgekomen: verbinden. 

De taal van mensen in de provincie is anders dan die van mensen in de stad. Zeker als het gaat om thema’s als stikstof of de grootte van de veestapel. Maar ik zie continu dat die mensen zelf uiteindelijk niet zoveel van elkaar verschillen. Ze moeten elkaar alleen verstaan. Daarin zie ik voor mezelf een belangrijke tolkfunctie. 

Boer zoek vrouw gaat natuurlijk over liefde, verlangen en samenzijn. Maar Onze boerderij gaat over het échte boerenleven. Welke kant gaat onze voedselproductie op? Hoe gaan wij met het veranderende klimaat om? Het voedselsysteem zoals wij dat nu hebben is niet vol te houden. Niet voor boeren, maar ook niet voor ons als consument. Er staan grote veranderingen aan te komen. Hoe gaan we dat samen aanpakken? Ik wil mensen laten nadenken over wat er allemaal schuilgaat achter onze voedselproductie. Dat is mijn grootste drijfveer.’

 

'Die spontaniteit op televisie was toen uniek' 

Yvon: ‘Ik denk dat Villa Felderhof eigenlijk een van de eerste realityprogramma's was. Tot die tijd zat je bij praatprogramma’s samen aan tafel, sprak je twaalf minuten en vertrok je weer. Maar bij jou zag je ook wat er onderling tussen de gasten gebeurde. Dáár ging het om. Het draaide om de tijd die je tussen de gesprekken door met elkaar doorbracht. Je zag hoe mensen op elkaar reageerden en daar herkenden kijkers zich in. Het was écht. Die spontaniteit op televisie was toen uniek.’ 

Rik: ‘Bij ons kwamen de gasten met hun koffertje aan en dan ging je als kijker mee naar hun slaapkamer waar de gast dan zijn of haar koffer uitpakte. Ik weet nog goed dat Katja Schuurman alleen maar een plastic zak bij zich had en die gewoon boven het bed leeggooide. Dan krijg je toch een uniek kijkje in iemands doen en laten.' 

Yvon: ‘Wij hebben toen op een marktje twee gietijzeren stoeltjes met een tafeltje gekocht. Die heb ik nu nog. Ik was op dat moment zwanger van mijn tweede. De eerste was nog een baby en ik ging voor het eerst als kersverse moeder wat langer van huis. Dat vond ik een speciaal moment, waarover we het samen ook nog gehad hebben. Mijn oudste is inmiddels het huis uit en woont op kamers. Kun je nagaan. Dat gietijzeren setje staat nog steeds bij ons in de tuin. Het is inmiddels helemaal verroest, maar ik kan dat nooit wegdoen.’