De honden komen vrolijk op Anne afgerend als hij het erf op rijdt. Ze gaan op de bank zitten. ‘Dus, je bent niet uitgekozen,’ zegt hij om het ijs te breken. ‘Nou, ik ben wel uitgekozen’ antwoordt Saskia, ‘maar niet bij de eerste vijf, nee.’ Saskia vindt het wel prima zo. Veel relaxter. ‘Nou, nu jok ik, want ik ben wel een beetje zenuwachtig!’ zegt ze lachend. ‘Nou, ik net zo hoor’, stemt Anne in. Saskia moet nog steeds lachen. ‘Nou, hoe was jouw dag?’ vraagt Anne. Saskia heeft een drukke dag gehad. De heggen gesnoeid, op de kindjes gepast, eten gekookt… ‘en dan is het zo weer om, he?’ vult Anne aan. Hij begrijpt haar helemaal.
Saskia roert door de pan met viscurry. ‘Je houdt van vis, he?’ Gelukkig stemt Anne in. ‘Het praat wel makkelijker als je elkaar al gesproken hebt.’ zegt Anne als ze in tafel zitten. Saskia is het hier helemaal mee eens. Samen genieten ze van het bord viscurry met rijst. Anne vindt het er goed uit zien. ‘Precies goed.’ Ze smullen nog wat. ‘En kom je uit een groot gezin?’ vraagt Anne. ‘Vier. ‘K heb een jongere zus en twee oudere broers.’ Anne knikt. ‘En jij?’ vraagt Saskia. ‘Eh, broer’. Antwoordt Anne. Saskia knikt. Ze blijven knikken terwijl ze genieten van de viscurry.
