Zanderige date
Opnieuw voor dag en dauw in de auto, op naar de Boer zoekt Vrouw-dagdate. Het Halve land door gereden, 2,5 uur onderweg geweest. En dat alles om - nota bene samen met nog vier vrouwen - ’n boer te leren kennen! Misschien had ik toch beter vanuit m’n eigen luie stoel een contactadvertentie met foto in het vakblad De Boerderij kunnen plaatsen.
Ter voorbereiding op deze dag was vanuit de BZV-redactie mij niets anders aangegeven dan het dragen van vrijetijdskleding. Maar ja, klein detail is dat ik me toch wel realiseer niet alleen voor de boer van m’n keuze te verschijnen, maar ook voor zo’n slordige twee à drie miljoen kijkers.
In een grote zandbak
Dus toch maar m’n keurigste zwarte broek aangetrokken. En dan word je met z’n vijven in ’n grote zandbak gezet om voor het oog van de camera twee zandsculptures te maken met (hoe verrassend!) liefde als onderwerp. Daaag, keurige zwarte broek.
Aldoende merk ik dat het creëren van zo’n sculptuur toch lastig te combineren valt met het stellen van zinvolle vragen. Aan de enige man in het gezelschap, bedoel ik, die zich ook nog tussen de vier dames èn twee kunstwerken in wording moet zien te verdelen.
En daarbij hem ook nog gadeslaan in z’n manier van doen met anderen. Want dat is een voordeel van zo’n ménage à cinq: je krijgt de kans te zien hoe hij omgaat met de andere vrouwen. Een mooie extra dimensie, waar je bij ‘n reguliere date pas in een later – zo niet te laat – stadium zicht op krijgt.
Wat mij betreft: op naar de logeerpartij
Eenmaal uitgefröbeld, krijgen we – uiteraard wederom in aanwezigheid van de camera(ploeg) – de gelegenheid om tijdens de lunch verder met elkaar kennis te maken.. Gaandeweg de dag worden zowel de vrouwen als de man in kwestie om beurten bestookt met de bekende “voel je al iets voor hem” respectievelijk “met wie zou je wel willen zoenen” oneliners. Laat ik hem nou thuis op de bank pas in de TV-uitzending horen zeggen dat ik dat ben! Als ik dat toen al had geweten..
Na nog ’n potje beachvolleybal waar niemand op is gekleed is het tijd voor het keuzemoment. Ook vandaag ben ik tijdens ’n sanitaire time-out even met mezelf in retraite gegaan om een inschatting van mijn - en andervrouws - kansen te maken. Ik ben er wel uit: hier is op z’n minst sprake van wederzijdse interesse, dus wat mij betreft: op naar de logeerpartij!
Wat er verder ook aan mij moge mankeren – schiet u maar – aan m’n intuïtie ligt ’t niet, want ik ben inderdaad één van de drie uitverkorenen. Hiiiihaaaa! En dan maar ‘ns zien wat voor vlees we daar op de boerderie in de kuip hebben. Letterlijk dan wel figuurlijk.
Marja
