Hallo Saskia en Ingrid,
Leuk om via deze manier van jullie ervaringen en het leven op de boerderij te horen.
Sinds twee weken ben ik weer terug in Nederland. Daarvoor ben ik precies drie maanden in Tanzania geweest. Ik dacht, ik ga maar meteen de maximale drie maanden die je krijgt voor een visum naar Wim. Dan pas kan je elkaar echt leren kennen. Ga je korter dan blijft het toch een soort van vakantie.
Ik heb een geweldige tijd met Wim in Tanzania gehad. Drie maanden alleen maar buiten geleefd. Ik vind het leven in Tanzania superfijn. Het klimaat, de natuur, de wilde dieren, het relaxte van Afrika, vrolijke, vriendelijke Afrikanen, een warme familie en een hele lieve boer!
Achter de gesloten luxaflex
Het leven in Tanzania is zo totaal anders als in Nederland. Daar leef je met de natuur, je wordt wakker als het licht is en gaat slapen wanneer de zon onder is. De zonsondergangen in Tanzania zijn onbeschrijflijk. De kleuren, het licht, een prachtige ervaring en iedere dag anders. Ingrid: ik herken wel wat je bedoelt met achter de gesloten luxaflex zitten in het begin. Ook ik heb hier ondergedoken gezeten op Wim zijn kamer eind december. Wim zijn nichtje Karina ging trouwen en er waren 250 gasten. Niemand mocht mij toen nog zien, dus ik moest mij ook verstoppen. Dat was ook wel weer grappig.
Het was voor mij wel een beetje een cultuurshock om weer terug in Nederland te zijn, waar alles goed geregeld is. De lucht grijs, veel beton, verkeersborden, overal files. Dat in tegenstelling tot Tanzania waar ze wel met honderd man in een vrachtwagen hangen (de helft hangt er buiten), nergens verkeersborden, onverharde hobbel de bobbel wegen, overal stof en rode aarde.
Soms een beetje kamperen
Ook dat je gewoon een knop omdraait en licht hebt, warm water uit de kraan en de douche en een wasmachine! In Tanzania is niets vanzelfsprekend. Stroom krijg je van een generator, die vaak maar een paar uurtjes per dag aanstaat. Wil je warm douchen, dan moet de nachtwaker 's nachts om vier uur al een vuurtje maken buiten zodat de leidingen met warm water verwarmd worden. Het is soms een beetje kamperen, maar dat vind ik juist wel heel erg leuk.
Ook hebben Wim en ik iedere avond buiten gegeten bij een vuurtje, met een glaasje wijn, heel romantisch.
Boodschappen doen gaat niet
Op jouw vraag Ingrid hoe dat gaat met boodschappen, dat is eenvoudig te beantwoorden, dat gaat gewoon niet. De dichtstbijzijnde stad is anderhalf uur rijden. Wim en ik zijn in die drie maanden ook maar drie keer in de stad geweest. De zus en zwager van Wim wonen in de stad en komen vaak de weekeinden en nemen dan boodschappen voor de lodge uit de stad mee. Meestal geven wij dan ook een lijstje door met dingen die we nodig hebben.
Voor de rest zijn we op de boerderij ook wel zelfsupport, vlees, melk, eieren en allerlei soorten groenten hebben we zelf. Je kan de avocado's zo van de boom plukken. Per dag zien we waar we zin in hebben en haal je het zelf uit de groentetuin. Heel lekker en super vers.
Wentelteefjes bakken
De taal die ze hier spreken is Swahili, ik ken alleen nog maar een paar woordjes, het is best moeilijk, maar ook wel weer heel leuk als je het een beetje kan spreken want dan kan je toch wat meer contact maken met de mensen die hier op de boerderij werken. Verder wordt er veel Engels gesproken, omdat er veel gasten van over de hele wereld op de lodge komen. Mijn Engels kan ook wel wat extra oefening gebruiken…. Maar ja, dat komt allemaal wel.
Voor de rest help ik tot nu toe af en toe mee op de lodge, in de keuken en bij ons huis op de campsite. We hebben al verschillende groepen gehad. Meestal schoolkinderen, maar ook een grote groep Noorse jongeren of mensen die een feest geven en slapen op de camping. Wij zorgen dan voor de catering. Dan sta je 's morgens om 6 uur wentelteefjes te bakken voor 25 schoolkinderen.
Ik ben ook heel benieuwd hoe het jou bevalt Saskia in je nieuwe huis. Wel heel fijn dat jij de taal al spreekt. Heb je daar ook al werk of help je Jos mee met de geiten?
Ik hoor graag weer van jullie en wens jullie alle geluk!
Groeten, Evelyne
