De afgelopen maand is zo snel gegaan, over twee weken vlieg ik alweer terug naar Nederland. Ik heb het hier hartstikke naar mijn zin. Ik ben vaak op de boerderij bij Wim en ik probeer daar te helpen waar het nodig is. Vorige week waren er zo’n vijfentwintig gasten op de boerderij. Ik neem de gasten mee wandelen, naar de rivier of naar ons huis toe. Dat is ongeveer anderhalf uur wandelen vanaf de boerderij.
Hondendokter
Ook heb ik al voor hondendokter gespeeld. Eén van de grote honden van de boerderij had een allergische reactie. Hij was in een bijennest getrapt, of misschien was hij wel gebeten door een slang. Hij had in ieder geval overal bulten. De familie van Wim, die op dat moment in Arusha zat, vroeg of ik hem een antihistamine-injectie wilde geven. Die hebben we hier in de kast. Wim en Dolf (die hier ook op de boerderij werkt) hielden de hond vast en ik heb hem een spuit in zijn nek gegeven.
Als ik niet op de boerderij ben, ben ik in ons eigen huis, samen met de tuinman. Ik ben dan vaak bezig om wat woordjes Swahili te leren, zoals hallo, bedankt, of goedemorgen. Ze vinden het hier heel leuk dat ik daar moeite voor doe. Als ik in de keuken sta met de meisjes vraag ik vaak of ze wat in het Swahili tegen me willen zeggen. Zo leer je het toch het snelste.
Jarig bij de olifanten
Mijn verjaardag heb ik dit jaar gevierd bij de olifanten. Wim en ik zijn naar een klein wildpark geweest hier in de buurt. Daar hebben we bij een drinkplaats wel 25 olifanten gezien! Heel bijzonder was dat. ’s Avonds hebben we op de boerderij gezellig gegeten met de familie van Wim. De meisjes uit de keuken hadden een taart voor me gemaakt. Een soort cake met slagroom, met allemaal peren en mango erop. De zus van Wim had een picknickmand voor me laten maken. Picknicken doen ze hier in Tanzania veel. Aan het eind van de dag als de zon onder gaat pakken ze een picknickmand in met wat wijn en bier. Dat kan ik nu dus ook!
Twee keer warm eten
Wat grappig Ingrid, dat ze in Denemarken zo veel stukken taart eten. Hier in Tanzania zijn ze het niet eens gewend om een koekje bij de koffie te eten of een bakje chips. Heel af en toe eten ze wat nootjes, zoals die Wim meenam naar de speeddate. Ze eten hier twee keer per dag warm en dan heb je minder behoefte aan tussendoortjes. Het eten hier is zo lekker, alles komt vers uit de tuin. In Nederland betaal je al gauw twee euro voor een avocado, hier pluk je ze gewoon van de boom. De vorige keer moest ik in Nederland ook weer aan wennen dat al ons eten verpakt is. Sla eet je in Tanzania rechtstreeks van de grond, en in Nederland komt het uit een plastic zakje.
Tijd voor ons tweeën
Wim is tot vorige week nog steeds heel druk geweest met zaaien. Wat er gezaaid was, spoelde door de regen snel weg. Nu hij het wat rustiger heeft, is er meer tijd voor ons tweeën. Al moet ik hem daar wel echt toe zetten, want hij is toch geneigd om altijd aan het werk te zijn. Dit weekend willen we samen naar Arusha. Daar wordt dan de Karibu Fair gehouden. Een evenement voor toeristen, om met elkaar te netwerken. Overal staan kraampjes en er is lekker eten.
Half juni ben ik terug in Nederland. Daar blijf ik dan tot ongeveer half augustus, daarna ga ik weer terug naar Wim. Voorlopig blijf ik heen en weer pendelen tussen Tanzania en Nederland. Ik vind het nog te vroeg om mijn huis voorgoed op te zeggen. Hoe fijn we het samen hebben en hoe goed het tussen ons voelt. En dat vindt Wim ook. Ik zou m'n jongens nog te veel gaan missen. Nu is de tijd zonder hen nog te overzien.
De volgende brief schrijf ik weer vanuit Nederland. Tot dan!
Groetjes, Evelyne
