Lieve penvriendinnen,
Aan mij de ‘eer’ om als hekkensluiter (om maar in vakjargon te blijven) te fungeren, dit is dan waarschijnlijk echt, voor ons, de allerlaatste brief. We hebben inderdaad al heel wat ‘meegemaakt’ met elkaar, zo’n beetje van min zestien tot plus vijfendertig. Vijfendertig graden was het namelijk het weekend toen Gijs en ik onlangs op Ameland waren, niet helemaal de ideale temperatuur voor een hoogzwangere, maar we hebben het nog fietsend van Buren tot Hollum, en weer terug, gered. Hoewel ik in mijn tienerjaren dacht dat dit soort activiteiten uitsluitend voor bejaarden zijn weggelegd, heb ik mijn mening inmiddels voorzien, het was echt genieten. Die min zestien, en de bijbehorende ‘fleece or freeze’ capriolen staan jullie vast net als mij nog wel vers in het geheugen gegrift.
Veranderingen
Het lijkt me in deze laatste brief een mooie gelegenheid om eens terug te blikken op de afgelopen twee jaar. Zeg maar van vóór ‘Boer Zoekt Vrouw’ tot nu, nu mijn voormalig vrouwzoekende boer zelfs ieder moment zijn eerste nazaat kan verwachten. Van Dokkum tot Abcoude. Van een alleenstaande boer, tot een compleet gezin. Volgens mij is er in die twee jaar tijd dusdanig veel gebeurd dat menig mens nog flink zijn best moet doen in tien jaar zoveel ervaringen op te doen. En ik zal eerlijk zijn, zeker in het begin, het is niet altijd alleen maar leuk geweest. Ik weet wel dat de meeste mensen die het programma hebben gevolgd het idee hebben opgedaan dat ik iemand ben die graag een beetje controle in eigen handen heeft, en tot op zekere hoogte (niet overdrijven) correspondeert dat wel met de werkelijkheid. Jullie voelen hem vast wel aankomen, die controle ben ik in dat prille begin dus echt wel even compleet kwijt geweest. Meer kwijt kan denk ik niet. Een tijd waarin je vanwege alle ontwikkelingen op relatiegebied het gevoel hebt dat je emotioneel in zo’n achtbaan karretje zit. Alle bijkomende perikelen rondom zo’n programma wegen daar zeker als een volle tweede prille relatie in mee. Spannende en soms heftige tijden omdat je geen flauw idee hebt wat je allemaal te wachten staat. En het is ook abracadabra hoe je daar bovendien het beste mee om kunt gaan. Daarbij, in tegenstelling tot die eerste relatie, kun je het met die tweede moeilijk even zo maar ‘uit’ maken als je er even geen zin meer in hebt.
Nieuwe vrienden
Uiteindelijk zie ik de meerwaarde wel in van zo’n turbulente start: Je weet in je relatie direct wat je aan elkaar hebt, en vooral wat niet. Daardoor sta je na een halfjaar al zo veel steviger in je schoenen samen dan wanneer dit iets minder hectisch was verlopen. In dat eerste begin heb ik nog wel eens gezegd dat ik Gijs misschien toch wel liever was tegen gekomen in een of ander kroegje in Leeuwarden (Gijs heeft familie wonen daar, vandaar dat hij ook redelijk Fries kan verstaan J, pluspuntje natuurlijk), maar nu, twee jaar later, kan ik volmondig zeggen dat uiteindelijk alle haren op mijn hoofd er met een zonnige blik aan terugdenken.
Niet alleen heb ik Gijs gevonden, maar ook kennissen en zelfs vriendschappen heb ik opgedaan dankzij dit platform die ons samen heeft gebracht. Zo leerde ik Yvonne kennen, met wie de connectie er al eerder was dan met Gijs zelf, ;-) en waar een waardevolle vriendschap mee is ontstaan. We hebben de afgelopen maand bijvoorbeeld nog gezellig gebarbecued met Yvonne, Berber en Judith en wat andere vrienden. Harrie die afgelopen weekend nog even een bakkie is komen doen op de racefiets. Annemiek die af en toe onderweg naar of van haar werk even aan komt ‘vliegen’… En binnen enkele weken hoop ik dat we jullie, Esther en Pauline, hier met je gezinnetjes mogen verwelkomen.
Een stuk rijker
Ik heb tijdens een studie eens een klein onderzoek gedaan naar welke factor nu het meest verantwoordelijk is voor de mate waarin je als mens geluk in je leven ervaart. Hieruit bleek dat vriendschappen, kennissen en relaties daarin de belangrijkste boventoon voeren. Dus ondanks dat ik door de verhuizing mijn werk op heb moeten geven, en ik me wanneer ons kindje straks geboren wordt weer eens flink op carrière perspectieven zal moeten gaan richten, ben ik er toch maar mooi een flink stuk rijker op geworden… Iets waar we hier allemaal erg dankbaar voor zijn.
Als laatste, bedankt Pauline, ik heb vaak hardop zitten lachen om je gevatte humor in je brieven. Bedankt Esther, voor je openhartigheid, ik bewonder je ‘no nonsens’ mentaliteit, Pieter boft maar met jou. Natuurlijk ook bedankt medelezers, want soms ben ik bijna geneigd te vergeten dat onze brieven niet enkel door ons drieën te lezen zijn. Vorige week waren Gijs en ik op een symposium, waar een mede boerin mij er aan herinnerde dat ze voor iedereen toegankelijk zijn door te vertellen dat ze onze brieven wekelijks volgt. Dus ook nog even bedankt aardige mevrouw, voor uw vriendelijke woorden.
Nieuwe seizoen
Dit gezegd hebbende wens ik alle nieuwe boeren, Henrieke, en brievenschrijfsters/schrijvers heel veel succes, plezier en natuurlijk niet in de minste plaats liefde toe dit komende seizoen. Nu we zondag alles gaan kunnen volgen, zal er voor een aantal van jullie net zo’n spannende tijd aanbreken als voor ons bijna twee jaar geleden. Hopelijk kijken jullie er bij het begin van het volgende seizoen (om nog maar even niet op de zaken vooruit te lopen ;-) ), met net zo veel pas verworven rijkdom aan terug zoals wij nu…
Liefs,
Fem
