Grappig hè Esther, hoe je in zo’n korte tijd al zo ingeburgerd kunt raken in een nieuwe wereld, waarbij de nieuwe taken die daarmee samen gaan al gauw als vanzelfsprekend worden beschouwd. Je groeit er in, en snel ook. Zo zijn er wel meer nieuwe zaken die zijn intrede gedaan hebben in mijn gedachtegang en leven, zaken die ik eerder als leek niet begreep, of waarover ik in een staat van onwetendheid verkeerde.
Spaar het Gein
Zo wonen wij tegenwoordig aan het prachtige riviertje het ‘Gein’, iets wat ik zeker niet minder ben gaan waarderen sinds het door onze vestiging hier tot het normale en vanzelfsprekende aspect van mijn leventje is gaan behoren. Er zijn meer mensen bevoorrecht hier te mogen wonen, en er is een grote groep die dit prachtige , van oudsher agrarische, cultuurlandschap een zeer warm hart toe draagt. Deze hebben om het voortbestaan ervan te waarborgen een vereniging, ‘Spaar het Gein’, opgericht. Uiteraard zijn, zoals overal in ons land, het aantal actieve agrarische bedrijven hier de afgelopen decennia drastisch afgenomen. Gelukkig zijn er nog een aantal bedrijven over, waaronder de onze, die het nog als een uitdaging zien om hier, met de beperkte ruimte zo onder de rook van Amsterdam, toch een levensvatbaar bedrijf in stand te houden.
Dit zijn vrijwel alleen bedrijven van families die hier van oudsher gevestigd zijn, waaraan het Gein in principe zijn karakteristieke uitstraling nog te danken heeft. Nu was Gijs met een tweetal andere boeren gevraagd op een bijeenkomst van ‘Spaar het Gein’ te komen vertellen over het boeren in deze omgeving. Er zaten behoorlijk wat leden in de zaal, waaronder ik natuurlijk, en er kwamen vragen en opmerkingen die ik totaal niet had verwacht. Hoewel het gros van de leden deze mening niet deelt was er bijvoorbeeld 1 persoon die de boerenbedrijven maar als subsidieverslindende landschapsvervuiling beschouwde, wat volgens hem niet bijdraagt aan dit prachtige gebied, en welke naar zijn mening het beste hun bedrijvigheid elders zouden kunnen voortzetten.
Subsidieslurper?!
Als gewoon burgermeisje had ik nog geen twee jaar geleden deze uitspraak ‘gewoon’ als één van de meningen van de avond kunnen beschouwen, maar nu bezorgde het me toch een onaangename kriebel. ‘Het Gein’ dankt in feite zijn prachtige uitstraling aan de boeren van hier, die het in dit relatief krappe, dure en moeilijk begaanbare gebied, eigenlijk helemaal niet zo gemakkelijk hebben met hun bedrijf. Ze houden van deze voor hen historische plek, en mede die roots zorgen er voor dat zij, hoe lastig ook, hun bedrijf hier graag willen behouden.
Daarnaast deed de term subsidieslurper bij mij een aantal nekharen rijzen, en ik geef toe, tot enkele jaren terug was ik ook naïef wanneer ik weer eens naar het goedkoopste pakje melk reikte in het schap van de supermarkt. Maar dat de markt in deze niet door de lokale boer wordt bepaald is mij ondertussen wel duidelijk geworden. Hoe komen prijzen nu eigenlijk tot stand? Hoe zou een Nederlandse boer moeten concurreren met een boer uit een land waar de grond (en andere voorwaarden) minder schaars is, en dus minder duur, en de kostprijs voor de productie derhalve veel lager? En wat zou er gebeuren met ons land wanneer hierdoor alle boeren er de brui aan zouden (moeten) geven? Ik las op de site van Foodlog een interessant stuk over een onderzoek door KPMG, met de uitkomst dat de voedselprijzen te laag zijn, en laag worden gehouden zodat welvaart op andere gebieden meer kan groeien. Onderwerpen waar ik tot voor kort geen muziek van had kunnen maken, maar wat mij nu regelmatig bezig houdt en waarin ik me veel en zo objectief mogelijk (voor zo ver dat kan, als verse boerin zijnde) probeer in te lezen. Een hele nieuwe wereld is daarin voor mij open gegaan, maar misschien was ik eerder wel naïef, dat kan ik misschien het beste aan jullie vragen…
Mijn consumentenbewustzijn is in ieder geval behoorlijk aangescherpt, en dan denk ik net als jij Esther, zouden die andere meiden dat ook hebben ervaren?
Liefs
