‘Ik heb een persoonlijke brief geschreven, het is geen sollicitatiebrief. Zo’n brief moet laten zien wie je bent, hoe je met mensen omgaat. Ik schreef alsof ik tegen Gijs praatte, helemaal vanuit mezelf. Ik sprak hem ook meteen persoonlijk aan met “Gijs”. Eigenlijk wilde ik er “Lieve Gijs” boven zetten, maar dat vond ik dan weer té persoonlijk naar iemand die je niet kent.
Ik zat te studeren en op de achtergrond stond Boer zoekt vrouw aan. Op het moment dat Gijs zich voorstelde, werd mijn aandacht getrokken. Ik liep naar de tv en keek naar zijn filmpje. Wat ik zo leuk aan hem vond, was zijn open gezicht met een twinkeling in de ogen. De dagen erna merkte ik dat Gijs in mijn gedachten bleef.
Ik besloot te schrijven. Met mezelf had ik afgesproken dat ik mijn brief in één keer zou schrijven. Ik wilde niet eindeloos schrappen en herschrijven. Ik vind dat wat het eerst in je opkomt, is wie je bent. Op een avond ben ik gaan zitten en ik heb de brief in drie kwartier geschreven en hem daarna meteen op de post gedaan.
Ik denk dat mijn brief is opgevallen, omdat hij niet statisch en formeel was. Dat heeft hij me later ook verteld: dat de persoonlijke toon hem aansprak. En daarnaast denk ik dat hij mijn foto mooi vond.
Ja, en nu zit ik hier aan de keukentafel bij Gijs. Ik ben inmiddels gewend aan mijn nieuwe leven hier. Achteraf is het best heftig geweest, want ik heb natuurlijk alles in Friesland achter moeten laten. Maar nu heb ik mijn draai gevonden. Alles is goed. Helemaal nu Gijs en ik samen een kind verwachten!’
Bron: KRO Magazine
