Op het moment dat ik deze brief schrijf ben ik definitief naar Denemarken vertrokken. Ik heb me uit laten schrijven in Nederland en moet volgende week met de papierwinkel naar de gemeente Varde Kommune. Ik ben tien dagen in Nederland geweest om allerlei dingen te regelen. Mijn paspoort was bijna verlopen, dus ik heb een nieuwe aangevraagd en dat duurde minimaal vijf werkdagen.
Zulke lieve schatten
Het eerste weekend dat ik in Nederland was, ben ik bij Johan's ouders geweest en bij zijn zussen en broers. Johan's ouders zijn zulke lieve schatten. Ze hebben me de omgeving laten zien waar Johan is opgegroeid. Het is een groot warm bad waar ik in terecht ben gekomen. Het voelt alsof ik ze al jaren ken, zo vertrouwd. En dat gevoel is ook wederzijds werd mij verteld. Een groot geluk.
Op weg naar mijn flat ben ik nog even gestopt bij een tankstation, niet om de auto te tanken maar om zelf even een bakkie te scoren. Ook bij de koffieautomaat werd ik aangesproken en herkend. Het is toch best een rare gewaarwording dat je telkens herkend wordt.
Tussendoor even naar Johan
Om de lange tijd te doorbreken dat ik niet in Denemarken was, heb ik van een goede vriend een grote bus, oftewel een kleine vrachtwagen, geleend. Zo kon ik tussendoor toch nog even naar mijn nieuwe huis om weer bij Johan te zijn. De bus heb ik volgepakt met dozen en een paar kasten die mee zouden gaan naar Denemarken. Vol goede moed ben ik op donderdag vertrokken. De bedoeling was om vrijdag weer naar Nederland te vertrekken. In het weekend zou ik dan de rest van de spullen naar Tjoelker in Leek brengen (het bedrijf van de koeienbrokken), zodat dat ook geleidelijk mee kon naar Denemarken. Helaas liep het anders...
Vier uur langs de snelweg
Vlak achter Oldenburg kreeg ik een lekke band. Ik heb vier uur langs de snelweg gestaan. Uiteindelijk is de reserveband erop geplaatst. Daar had ik niet zoveel vertrouwen in, aangezien er al een flinke buil op zat. Helaas had het bedrijf die de band heeft verwisseld, geen banden op voorraad in de goede maat. En inderdaad ging het vlak achter Bremen mis. Nu had ik geen reservewiel meer, dus dat werd opladen en naar een garage. Ik heb overnacht in een hotel en de volgende dag was ik pas 's avonds in Bjerremose. Een drama-rit was het, maar goed..... Een slechte generale, een goede uitvoering!
Twee rode je-weet-wel-katers
Zaterdag was ik weer terug in Nederland en zondag heb ik mijn spullen naar Leek gebracht. Maandag kon ik mijn paspoort ophalen en heb ik me uit laten schrijven. Dinsdag ben ik definitief naar Denemarken vertrokken, samen met Sen en Seo, mijn twee rode je-weet-wel-katers. Wel heel raar hoor, die deur achter je dicht doen. Afsluiten, nieuw begin. Maar ik ga vol vertrouwen samen met Johan de toekomst tegemoet.
Johan stond me buiten al op te wachten, de lieverd. Ik heb een bos rode rozen van hem gekregen, zooo lief. Veertig jaar moet ik blijven van hem, wat ik daarna ga doen mag ik zelf weten dan had ik nog iets om me op te verheugen...
Ik verheug me weer op jullie berichtjes en ik wens jullie hele fijne paasdagen.
Groetjes uit Denemarken,
Ingrid
