Hoewel ik me eerder wel eens heb afgevraagd of de op gang gekomen hogesnelheidstrein (zeker geen FIRA, want die staat er om bekend helemaal niet op gang te komen) ‘Gijs&Fem’ niet wat te snel door het leven denderde, realiseerde ik mij altijd al dat dit ook simpelweg een consequentie is van het feit dat je in korte tijd zo veel met elkaar mee maakt.
De herkenning die jullie verhalen bij me op roept, geeft me tevens bevestiging van die van ons. Grappig om te zien hoe nu ook de volgende ‘generatie’ BZV’ers hun hart durven te volgen en de liefde in het en hun leven omarmen. Life is never going to be the same again…
Herkenning alom
Wilma, wat bijzonder is het hoe jullie een plek innemen in elkaars gezin. Ik weet niet of het ook daadwerkelijk zo voelt, maar zoals je het beschrijft lijkt het allemaal heel natuurlijk te gaan, iets wat niet vanzelfsprekend is. Wat betreft het chaotische, ik weet hoe je je voelt.
Herkenning alom tijdens het lezen van jouw beschrijving over het heen en weer reizen, de spullen die zijn blijven liggen, DE tas waaruit je leeft. Het gaf mij in ieder geval na een jaar toch wel een soort van ontheemd gevoel, niet op twee plekken thuis, maar op den duur nergens meer écht thuis.
Een gevoel wat ik me nu nog helder voor de geest kan halen er zo aan terug denkend. Omdat mijn boer vanuit praktische overwegingen niet vaak in staat was de reis (180 km) naar het noorden te aanvaarden heeft dit zeker in onze overweging meegespeeld om, na iets meer dan een jaar samen, al te gaan ‘hokken’.
Dezelfde mode schoeisel
Maar was ik net zo ongebonden geweest als jij, Fiona, dan was het vast ook sneller gegaan. Goed te horen dat je je draai vindt op de boerderij, en hoe kan dat ook anders met zo’n warm onthaal: Henk die ervoor zorgt dat je het warm hebt (door truien en vesten uiteraard ;-) ) en je schoonmoeder die je voeten op temperatuur houdt. Ik kan op je foto kan zien dat we dezelfde mode volgen wat schoeisel betreft, en ik wéét toevallig dat die daar ook in bijdragen!
Eigen willetje
Uiteraard heb ik met jou, Monika, ook een raakvlak. Ik hoef er vast te vertellen wat dat is, maar als je eenmaal zo’n raakvlak hebt dan doe je niets liever dan er over uitweiden. Gefeliciteerd met jullie zwangerschap, ik hoop voor jou en Jan dat alles voorspoedig zal gaan. En hoewel het straks vast door iedereen zal worden gezegd, zeg ik het nu alvast, want echt alle clichés zijn waar: Geniet er vooral van! Jeemineetje wat gaat het toch snel.
Wij zitten hier inmiddels al met een echt klein mensje aan tafel, nog net geen vijf maanden oud. Maar oh, wat heeft ze haar eigen willetje en kijkt ze al wijs met haar lieve snoet heel nieuwsgierig de wereld in. Zo bijzonder om dit weer mee te mogen maken. Ik kan me zo voorstellen hoe jullie daar naar uit kijken…
Meiden, nog een klein stukje overwinteren, dan breken de kleurige en geurige tijden weer aan. Ik kijk er naar uit…
Liefs Fem
