Zelf vind ik het ook heel leuk om te merken dat al die koeien allemaal individuen zijn, met hun eigen karaktertrekken, boevenstreken en gekkigheden. Bovendien ook nog eens veel intelligenter dan ze er soms uit zien. Zo weten ze onmeunig goed hoe ze het voerhek weer los moeten maken... Ben je net de stal schoon aan het maken, staan er opeens 15 koeien om je heen die aandacht willen of lekker door de stal heen rennen.
Aangezien Jan heel voorzichtig met mij en zijn kleine spruitje is, zal ik dat werk weer oppakken nadat die kleine geboren is. Het zijn immers allemaal of tochtige pinken, of voor het eerst drachtige dames. En die kunnen soms onberekenbaar zijn.
('tochtig' geeft aan dat ze drachtig kunnen worden. Dit doe je echter niet bij de eerste paar tochtige periodes, want dan zijn ze nog te jong. Pas vanaf een maand of 14 worden de dames geïnsemineerd.)
Mijn favoriete meisje is Pink 0284
Bij ons op de boerderij hebben de dames geen namen. Jan en Martin werken vooral met de oornummers. De kleine meisjes die bij ons opgroeien, gaan meestal met ongeveer 16-18 maanden weer bij ons weg om een echt melkkoeienbestaan te leiden bij een andere boer.
Als Jan en Martin het dus over een pink hebben, noemen ze het nummer en is het voor mij ook duidelijk om wie het gaat. Natuurlijk heb ik wel mijn favoriete meisje. Pink 0284. Vanaf dag één was ze al geïnteresseerd in mij en ook vandaag nog komt ze vaak bij me kijken als ik in de stal ben. Vorige week is zij geïnsemineerd en met een maand of drie à vier zal ook zij ons weer verlaten, helaas. Maar ja, dat is het soort bedrijf dat de heren runnen en dus zal ik afscheid van haar moeten nemen.
Het is af en toe even slikken
Het lijkt op dit moment wel of ik van mijn hele leven afscheid moet nemen. Dat is natuurlijk nodig om ruimte te maken voor het nieuwe leven dat zich aandient. Toch moet ik soms even slikken. Jan woont tever om met al mijn werkzaamheden in mijn omgeving door te gaan. Werk dat ik met zeer veel plezier doe en wat ik dus ook ontzettend ga missen.
Alle zingende ouders en kinderen. Al die blijde gezichten aan het einde van mijn lessen. De goede gesprekken over opvoeding en hoe muziek daar een rol bij kan spelen. De nieuwe liedjes die ik al dan niet op verzoek van de ouders schrijf en bedenk en te zien hoe die zich dan weer ontwikkelen in nieuwe activiteiten in de muziekles. Nu hoop ik dat er in mijn nieuwe omgeving ook ruimte en animo is voor een gepassioneerde muziek- en zangdocent. De tijd zal het leren.
Wat ik ook ga missen zijn de vriendschappen die zich in de loop der jaren hebben aangediend. Mensen met wie ik veel heb gedeeld en meegemaakt. Uiteraard zullen echte vrienden vrienden blijven, maar de vriendschap zal veranderen. Al is het alleen al om het feit dat er zeker anderhalf uur gereden moet worden om bij elkaar te komen.
Het ligt natuurlijk voor de hand dat ik hier in het 'verre oosten' nieuwe vrienden zal maken en zeker als straks die kleine er is, komen we natuurlijk in contact met andere 'jonge' ouders. Maar toch het afscheid nemen valt me zwaar. Wie ik het meest ga missen van allemaal zijn toch mijn ouders. Deze lieve mensen staan altijd voor me klaar. En ik kwam daar ieder weekeind wel een keer eten. Dat is nu al anders omdat ik in het weekeinde veel bij Jan ben. Dat verandert nog meer als ik van de zomer mijn intrek bij Jan (en Martin) doe.
Gezellige boel met Martin en Miranda
Zoals ik al zei komen er nieuwe vrienden en relaties tot stand. Wat mooi is om te merken, is dat ik niet alleen Jan gevonden heb, maar daarbij ook Martin als nieuwe broer heb gekregen. Die nu samen met Miranda is. Als we dan samen zijn in het weekeinde is het een gezellig boel! Het blijft natuurlijk een boerderij, dus ook in het weekeinde is er genoeg te doen...
Zie de foto waarop Martin en Miranda lekker de tuin schoffelen op de eerste lenteachtige dag. Of het weiland tak vrij maken, de dieren verzorgen, mollen vangen en ga zo maar door. Dan laat ik voor het gemak het huishouden even achterwegen.
Zo nu en dan sluiten we het weekeinde extra gezellig af door lekker gourmetten met elkaar. Martin en Miranda zijn heel blij met elkaar. Jan en ik zijn ook heel blij met Miranda! Welkom in de familie, zal ik nog maar eens nadrukkelijk zeggen.
Genoeg voor nu, tot snel! En ik ben heel benieuwd hoe het jullie verder vergaat.
Lieve groet, Monika
