Moeder natuur zal zich hopelijk weldra van haar goede kant laten zien, ik kijk er zo naar uit het gezinsleven weer meer naar buiten te kunnen verplaatsen, en lekker in het zonnetje aan de picknicktafel te kunnen eten samen.
Samen op de lange latten
Er moeten nu weer een aantal kampjes land worden gerold hier, en dat is net zo’n fijne taak voor mij. Vorig jaar deed ik dit op de oude (open) trekker, en kon ik in het voorjaar af en toe de jas al uit. Ik denk dat de jas dit jaar maar aan moet blijven, en ik de wintersporthandschoenen maar weer uit de doos haal!
Over wintersport gesproken, hoewel op vakantie gaan en boeren vaak een complexe gebeurtenis is, en zeker op zo’n oude boerderij als deze waar alle gedateerde apparatuur zo’n beetje een gebruiksaanwijzing heeft, is het ons toch gelukt om nog een paar dagen naar Winterberg te gaan om te skiën.
Twee kindjes en een lieve oma mee (mijn moeder) die wel wilde helpen om gezamenlijk voor het kroost te zorgen, zodat Gijs en ik af en toe even op de lange latten konden staan. Wat hebben we genoten met zijn vijven. Voor Romke was het de eerste keer, maar al na drie ochtendjes les kon hij met ons mee het gebied in. Jullie kunnen je vast wel voorstellen hoe trots ik op hem geweest ben.
Blije, Oepsie en Limoes
Wat betreft de koeiennamen, veel weet ik te noemen, hoewel dit veelal dan niet de echte foknaam is, maar gewoon een roepnaam die bedacht is omdat hij bij de koe past. In de zomer halen we vaak met zijn alles de koeien uit het land, zo’n heerlijk moment is dat, bij uitstek de gelegenheid de koeien te leren kennen.
Zo hebben we een Kraaloog, een Kraaloog junior (de dochter van kraaloog), de Ouwe (van zo’n 16/17 jaar oud), Vaarsie (zij bleek na de eerste keer kalven een hele beste vaars te zijn), Mooike (heeft Romke bedacht, deze vonden we twee jaar geleden tussen het riet, toen een koe in het weiland had gekalfd) maar mijn favorieten zijn: Blije, Scharnulleke, Oepsie en Limoes, waarbij Blije nummer 1 is. Inmiddels heeft ze als vaars vorig jaar voor het eerst gekalfd, maar zij is een van de eerste koeien die ik hier geboren heb zien worden, en op heb zien groeien op deze boerderij. Bovendien was zij, zoals haar naam doet vermoeden, een uitzonderlijk blij kalf.
Omdat zij met al haar blijheid regelmatig wat extra aandacht van mij te kreeg, is ze echt super mak geworden. Ik kan zelfs haar poten optillen wanneer ze los in de stal staat. Tegenwoordig wordt Gijs zelf iets minder blij van Blije. Het is namelijk nogal een opgave om haar in beweging te krijgen, als ze dit zelf niet echt in de kop heeft. Zo haalde Gijs haar eind vorig jaar uit het land bij de stier weg, omdat ze bijna moest kalven. Toen hij de veekar hier op het erf, achter de loopstal, open had gemaakt kreeg hij Blije met geen mogelijkheid meer van de kar af. Onze Marije was nog maar pas geboren, maar omdat ‘mijn koe’ weer thuis zou komen was ik even naar buiten gelopen om te kijken hoe het met deze hoogdrachtige dame ging.
‘Ze liep zo achter me aan’
Afgaande op het gemopper wat uit de stal kwam, kon ik opmerken dat Gijs op zo’n punt was aangekomen dat hij er in ieder geval behoorlijk klaar mee was. ‘Deze wil dus echt niets’, zei hij. Hij wilde me nog waarschuwen uit te kijken toen ik de veekar inliep, want Blije was inmiddels ook enigszins uit haar doen, maar toen ik haar bij haar halster pakte, liep ze zo achter me aan de veekar af, geen probleem. Achteraf konden we er nog smakelijk om lachen.
Verder gaat alles hier gangetje, per september heb ik een baan aangenomen in Amsterdam, en zal ik daar ook weer druk mee zijn. Daarom hoop ik deze zomer nog veel kluswerkjes binnenshuis af te kunnen maken, omdat ik er per september waarschijnlijk minder tijd voor zal vinden… Moeten er bij jullie in de boerderij nog veel gebeuren, voor de kleine kan komen, Monica? En heb jij jouw spulletjes goed plaats kunnen geven op de boerderij, Fiona?
Ik brei er nu weer een einde aan, maar kijk er naar uit jullie verhalen weer te kunnen lezen…
Liefs Fem
